Angela Frings
Portret Angela Frings
De Oeteldonksche Club van 1882 bestaat dankzij de kracht van samen. Ruim 1111 vrijwilligers zetten zich in om jou de mooiste carnaval te brengen. Hoogste tijd om een aantal van hen op een voetstuk te plaatsen. De vrijwilligers zijn afkomstig uit verschillende ministeries. Lees hun verhaal over wat ze doen en hoe ze ertoe zijn gekomen. Laat het een inspiratie zijn om jezelf ook aan te melden als vrijwilliger!
Lees hier het verhaal van Angela Frings (34), sinds 2012 vrijwilliger bij Ministerie van Tochten.
Trots op mijn bijdrage
Door het vrijwilligerswerk draag ik iets bij en voeg ik iets toe zodat ik niet alleen maar met een biertje in mijn hand sta. Het meest trots ben ik dat we alles in goede banen weten te leiden. Zonder vrijwilligers is er namelijk ook geen feest. Ik zou het niet willen missen.
Het leuke van de Intocht
Ik maak met heel veel plezier deel uit van de Commissie vaan Intocht. De Intocht opent eigenlijk het carnaval. Ik heb een vaste plek, vooraan bij de vlag. Ik kom als een van de eersten de stad in. Je ziet dan al die gezichten vol verwachting; bijna net als kinderen bij Sinterklaas. De vlag wordt gedragen door Gremio Unio. Ik begeleid en instrueer hen en neem hen mee in het verhaal. Op die zondag van de Intocht begint voor mij na 16 uur het tweede deel van de carnaval.
Hoeveel tijd het me kost?
Hoeveel tijd het me kost? Dat is heel wisselend. We vergaderen 6-7 keer per jaar. Dat start begin oktober en duurt tot en met de evaluatie na de carnaval. Zo vlak voor de Intocht, is natuurlijk een piekperiode.
Uiteindelijk lopen we de Intocht, naast de commissieleden, met nog zo’n 20 extra dagvrijwilligers. Er is een vaste poule, die vaak wordt aangevuld met vrienden, buren etc. We hebben veel lol samen. Zo liep de commissie tijdens de afgelaste carnaval in coronatijd de ‘Gintocht’.
Luister naar Angela
Waarom vrijwilligerswerk?
Ik wil niet alleen maar met een biertje in mijn hand staan met carnaval, maar wil ook organiseren. In een stad heb je losse vrienden, dat is anders dan in een dorp waar je met een groep gaat. Ik kom altijd wel iemand tegen; ik woon midden in de binnenstad.
Binnen de Commissie vaan Intocht, maak ik deel uit van de communicatie werkgroep. We zorgen dat de juiste informatie in de Blurb staat, op de website, we zorgen voor een oproep voor dagvrijwilligers, etc.
Hoe ik op dit vrijwilligerswerk kwam?
Mijn ouders komen niet uit Den Bosch. Ik vierde op de basisschool op de Maaspoort voor het eerst carnaval. Via via kwam ik in contact met de Oeteldonksche Club. Ze vroegen me vrijwilligerswerk te doen. Ik heb inmiddels 13 Intochten gelopen, waarvan de eerste als dag-vrijwilliger. Vorig jaar kreeg ik een ‘Gouden Durske’ voor 11 jaar commissielid.
Ik zit nu bij het Ministerie van Tochten, maar heb ook bij het Ministerie van Fondsen gezeten. Dat was dus en-en. Ook heb ik bij het vorige jubileum meegeholpen als vrijwilliger bij Miraokel Spektakel. Oja, ik heb ook nog in het Boerenparlement gezeten, van 2014-2018; 1 termijn dus. Op enig moment was het wel teveel ja. Uiteindelijk is de Intocht het leukste.
Wat het me brengt?
Dat je op de hoogte bent van wat er gebeurt. Je draagt ergens aan bij. Ik voel me daardoor veel meer ‘onderdeel van’. En voel me meer verbonden met de OC en de stad zelf. Ik lever een bijdrage aan het feest dat me superdierbaar is. Het brengt met op hele leuke plekken. Ermee stoppen? Nee! Je weet wat je mist. Ik weet niet wat ik dan op die zondag moet doen. Zou raar zijn om langs de kant te staan. Ik zou het niet willen missen!