Gérard van Kessel
Vrijwilliger op een voetstuk
De Oeteldonksche Club van 1882 bestaat dankzij de kracht van samen. Ruim 1111 vrijwilligers zetten zich in om jou de mooiste carnaval te brengen. Hoogste tijd om een aantal van hen op een voetstuk te plaatsen. De vrijwilligers zijn afkomstig uit verschillende ministeries. Lees hun verhaal over wat ze doen en hoe ze ertoe zijn gekomen. Laat het een inspiratie zijn om jezelf ook aan te melden als vrijwilliger!
Lees hier het verhaal van Gérard van Kessel (75), sinds 2003 vrijwilliger bij Pers Publiciteit en Communicatie.
Een stukje erkenning
Vroeger ging ik met 10 rolletjes van 36 op pad. Nu fotografeer ik digitaal; ik maak er zo’n 1500. De foto’s zijn voornamelijk bedoeld voor het Oeteldonks Auw archief en de website van de OC.
Ik ben praktisch alle dagen van carnaval op pad plus natuurlijk de voorfeesten. Ik heb dan ál-tijd mijn camera bij. Ik combineer zo het aangename met het nuttige. Voor mij is de interactie tussen mens en activiteit belangrijk. Na carnaval volgt de selectie en nabewerking.
Fotografisch hoogtepunt
Als de Prins met de trein aankomt, is prachtig. De stapsteen, dat is een intiem moment. Daar staan collega-fotografen. Ik sta op het Stationsplein. De Prins daalt daarnaartoe af op de roltrap; die wordt even stil gezet. Hij presenteert zich dan aan het volk. Al die juichende mensen... dat is voor mij echt een kippenvelmoment.
Daarnaast maak ik altijd een panoramafoto van de onthulling van Knillis. Je ziet dan van boven dat het feest in volle gang is. En natuurlijk ook een foto van de begrafenis van Knillis.
Dan zijn er ook alle voorfeesten zoals het Kwèkfestijn en de Oeteldonkse Bezuukskes. Die vind ik mooi omdat senioren kunnen genieten in hun eigen vertrouwde omgeving van een stukje Oeteldonk, met cabaret en Oeteldonkse muziek.. Met het Kwèkfestijn fotograferen we met meerder fotografen, de een op het podium en de ander vanuit de zaal. Dat is ook zo bij de optocht. De een doet de close-ups, de ander maakt overzichtsfoto’s.
Ik werk trouwens ook als vrijwilliger bij het archief van het carnavalsmuseum. Daar help ik om materiaal te digitaliseren.
Vader opgevolgd
Ik ben er enorm trots op dat ik mijn vader, die hoffotograaf was, heb mogen opvolgen. In zijn tijd was je als fotograaf lid van het protocol. De Hoffotograaf hoorde in het rijtje van Hofchauffeur en Hofcoiffeur. Nu vallen fotografen onder het Ministerie van PPC (Pers Publiciteit en Communicatie).
Mijn vader trad in 1954 aan als hoffotograaf; de eerste foto die hij daarbij maakte, was van mij op de trap voor het station, leuk hè? Bij het 99-jarig bestaan van Oeteldonk, vroeg ik mijn vader of ik met hem mee mocht. Dat is dit jaar 44 jaar geleden. Vanaf toen gingen we samen op pad, tot hij in 2002 overleed. Hij was echt mijn leermeester.
Luister naar Gérard
Wat dit vrijwilligerswerk mij brengt?
Wat dit vrijwilligerswerk mij brengt? Een stukje erkenning. Maar vooral vind ik het leuk als mensen zeggen ‘Ik weet nog dat je vader het deed.’