Ingrid van Zandvoort
Vrijwilliger op een voetstuk
De Oeteldonksche Club van 1882 bestaat dankzij de kracht van samen. Ruim 1111 vrijwilligers zetten zich in om jou de mooiste carnaval te brengen. Hoogste tijd om een aantal van hen op een voetstuk te plaatsen. De vrijwilligers zijn afkomstig uit verschillende ministeries. Lees hun verhaal over wat ze doen en hoe ze ertoe zijn gekomen. Laat het een inspiratie zijn om jezelf ook aan te melden als vrijwilliger!
Lees hier het verhaal van Ingrid van Zandvoort (53), sinds 2016 vrijwilliger bij Ministerie van Protocol.
Diversiteit
Als rechterhand van de Minister van Protocol, ben ik de spin in het web. Ik regel, organiseer en bereid bijeenkomsten en officiële gelegenheden voor. Als ik anderen kan laten shinen, geniet ik het meest. Ik blijf zelf bij voorkeur op de achtergrond. Deze functie van secretaris past echt bij mij: ik ben heel erg van de tradities, afspraken en protocol. Het leukste van het vrijwilligerswerk vind ik de grote diversiteit van mensen die je tegenkomt. En wat je samen voor elkaar krijgt
Carnaval is mijn lust en mijn leven. Ik werk boven de rivieren; dat is in mijn beleving echt een andere wereld. Ik krijg daar de carnaval niet uitgelegd. Ik wilde als vrijwilliger bijdragen aan iets in de cultuur en ook iets betekenen voor de stad. En bij voorkeur mocht het niet ten koste gaan van ‘mijn eigen carnaval’, maar dat is niet helemaal gelukt.
Wat ik doe?
Ik heb 5 jaar vrijwilligerswerk voor het Ministerie van Tochten gedaan; alleen tot aan de carnaval. Dat wilde ik zo. Daarna heb ik 2 jaar bij het Ministerie van Fondsen gezeten. Ook daar ben je vooral bezig in de periode tot aan carnaval.
Deze functie doe ik nu drie jaar. Een secretaris doet heel wat anders dan een secretaresse. Als secretaris ben je zowel een luisterend oor als een informant. Ik ben de spin in het web; de rechterhand van de minister; bereid bijeenkomsten en officiële gelegenheden voor.
Deze dasspeld die ik draag, hoort bij mijn functie. Voor mij is deze heel bijzonder. Toen mijn huis met alles erin afbrandde, kreeg ik deze: een hele oude secretaris-speld die binnen het Ministerie van Protocol wordt doorgegeven. Ik ben er dan ook enorm trots en zuinig op.
Ik help o.a. bij de voorbereidingen van het GSF, het Grôôt Skuttelkesfist dat wordt gehouden ter gelegenheid van de aankomst van De Prins. Het wordt aangeboden door Peer en vindt plaats in het Jeroen Bosch Art Center. Dat is een behoorlijke klus; het is namelijk een museum. We bouwen het op vrijdag om tot eetzaal. Op zondag schuiven er dan 77 of 88 personen aan. Ook de burgemeester en Commissaris van de Koning worden uitgenodigd. En alle spelers zijn erbij, dus inclusief De Kikvorschen, GeminteRaod en het Gevolg.
Stille krachten
Ik verstuur ook de uitnodigingen van het Amadeirobanket, oftewel het Uitblinkersdiner. Dat is op de maandagavond van de carnaval, daarbij worden stille krachten in het zonnetje gezet. Mensen sturen dan hele lieve berichtjes terug. Dat ze het heel spannend vinden, dat ze vereerd zijn of dat ze iemand anders meer recht vinden hebben.
En dan heb je nog het biersteken bij Heineken in november en het vochtig ontbijt op dinsdag. Dat wordt aangeboden door de Hofbrouwer.
Luister naar Ingrid
Werkbezoek aan Delft
Voor de carnaval gaan we ook op werkbezoek in Delft. In boerenkiel, met De Kikvorschen bezoeken we dan de jongens van het Gevolg op de Sociëteit. Dat is één grote bende, haha. De jongens van het Gevolg zijn jong, zijn lid van het Corps en de meesten kennen het verhaal nog niet. Je hebt een aantal herhalers, maar de doorloop is groot. Ze moeten er wel alle dagen van de carnaval zijn; mogen niet afhaken. Ons bezoek draagt eraan bij dat ze het spel begrijpen en er ook graag bij zijn.
Plezier, voldoening en trots
Ja, vrijwilligerswerk kost tijd; het gaat met pieken en dalen. Ik kan gelukkig dingen tussen mijn werk door doen. De hoeveelheid tijd is daardoor moeilijk te kwantificeren.
Het vrijwilligerswerk geeft me veel plezier en voldoening. Als ik de protocollaire groepen door de straten zie lopen, als de Hoogheid aankomt en de Peer verwelkomt hem en een traan rolt, ben ik zó trots. Ik vind het zó gaaf. Mooi dat het weer gelukt is.
Mijn boodschap: Mensen, aarzel niet om vrijwilligerswerk te doen. Begin er gewoon aan, al is het maar voor een middag. Je kunt er zoveel tijd en aandacht in stoppen als je wil. Doe iets wat bij je past: je krijgt er heel veel voor terug.