Ton Koppers
Vrijwilliger op een voetstuk
De Oeteldonksche Club van 1882 bestaat dankzij de kracht van samen. Ruim 1111 vrijwilligers zetten zich in om jou de mooiste carnaval te brengen. Hoogste tijd om een aantal van hen op een voetstuk te plaatsen. De vrijwilligers zijn afkomstig uit verschillende ministeries. Lees hun verhaal over wat ze doen en hoe ze ertoe zijn gekomen. Laat het een inspiratie zijn om jezelf ook aan te melden als vrijwilliger!
Lees hier het verhaal van Ton Koppers (75), sinds 2013 vrijwilliger bij Ministerie van Financiën.
Variatie in werkzaamheden
Het leukste bij de ledenadministratie vind ik de variatie in werkzaamheden maar ook in mensen die je aan de telefoon krijgt. Met allerlei uiteenlopende vragen. Van ‘Ik heb geen pasje of geen embleem’ tot ‘Ik ben verhuisd’. Maar ook als iemand is overleden. We zitten nu op 19.111 leden. Toen ik in 2013 begon, waren het er 9.000. Het versturen van het lidmaatschapspasje en embleem is inmiddels uitbesteed. Wel steken we met 5-6 personen handmatig het ijzeren jaarplaatje in de envelop bij zo’n 1500 moeraspachters en 200 grootpronkers. Daar zijn we dan een middag mee bezig.
Van merchandise tot ledenadministratie
Ik ben begonnen met de kassa bij Zusters van de Orthenpoort. Je kon toen (2013) twee keer per jaar carnavals-merchandise kopen. Denk aan emblemen en armschildjes. In het begin hadden we zo veul verkocht, maar zat er weinig geld in kas... Alles werd op bierviltjes geschreven. Toen we overgingen op pinnen, werd het kasverschil steeds kleiner. Het was op enig moment zelfs positief. Als iets € 7,99 is, wordt dat namelijk naar boven afgerond.
Bij nieuwe leden hoort een heel administratief proces. Als de facturen de deur uit gaan, half juli, krijg ik al de eerste telefoontjes. Iedereen die voor half september heeft betaald, krijgt zijn pasje en embleem begin oktober. Wie later betaalt, krijgt zijn spullen in januari. Ik word een paar keer per week gebeld, ook voor 11/11. Maar daarvoor heb je geen pasje nodig. Nee, ik ga niet appen, dan word ik gek. Vroeger was het drukker met de telefoon. Nu is er meer duidelijkheid; alles is online na te zoeken.
Wat het me brengt?
Officieel kunnen dingen soms niet. Maar alles kan geregeld worden. Ik kijk naar de mogelijkheden die ik heb en help mensen. Vrijwilligerswerk geeft mij veel plezier. En als de mensen blij zijn, geeft dat voldoening.
Het is bovendien een gezellige club. Je leert mensen kennen op een andere manier. Je ziet veel bekenden maar knoopt ook een praatje aan met onbekenden. Als ik dan hoor dat iemand bijvoorbeeld ver weg woont, wil ik weten waarom iemand lid wordt. Soms hoor ik: ‘Ik ben lid omdat ik het embleem zo leuk vind’. Of: ‘Ik ben 80, vier geen carnaval meer, maar wil wel het embleem.’ Je kunt telefoontjes zakelijk afhandelen, maar ook anders. Nee, het is nooit saai.